Μια πληροφορία εχω την περιέργεια να μάθω. Αφορά το κύριο Θέμη Παπαβασιλειου, που φερει τον τίτλο του μεγάλου δασκάλου μπουζουκιού. Ψάχνω στο διαδίκτυο να τον δω και να τον ακούσω να παίζει μπουζούκι αλλά δεν βρίσκω κάτι
Τι σχέση έχει το αν κάποιος είναι καλός δάσκαλος με το αν είναι καλός παίκτης;
1 «Μου αρέσει»
@vasilis_liagas
Αν και συμφωνώ με τον Λουκά, άλλο παίχτης και άλλο δάσκαλος, έτσι για να έχεις μια εικόνα δες τον με τους μαθητές του και άκου και τις απόψεις του. Τα συμπεράσματα δικά σου:
ΥΓ. Επίσης έαν έχεις όρεξη και χρόνο διάβασε αυτό το αρκετά παλιό αλλά και επίκαιρο ταυτόχρονα θέμα :
1 «Μου αρέσει»
Μα δεν είπε αν έχει σχέση, ο άνθρωπος.Να τον ακούσει ήθελε
1 «Μου αρέσει»
Τότε να πούμε ότι δεν υπάρχουν βίντεο που να τον δείχνουν να παίζει.
Απλά Αλέξανδρε προσπαθούμε να “προλάβουμε” το ερώτημα που υπάρχει πάντα για τον συγκεκριμένο και παράλληλα να πούμε σαν γενική δήλωση ότι “ο καλός παίχτης δεν είναι απαραίτητα και καλός δάσκαλος και το ανάποδο”. Ο συγκεκριμένος είναι καλός δάσκαλος και το αποδεινκύουν οι μαθητές που βγάζει.
Οι παικτες που βρισκονται στο βιντεο βεβαια, δεν ειναι μορφωμενοι μονο στον κ.Παπαβασιλειου. Ο καραντινης σιγουρα ειχε και αλλους δασκαλους και γενικα και οι τρεις ειναι μεγαλα ταλεντα. Για τον κυριο παπαβασιλειου λενε οτι ηταν δασκαλος που μορφωνε τους παικτες με κλασσικη παιδεια και δεξιοτεχνια πανω σε κομματια του Βιβαλντι κλπ. Σαν παικτης δεν υπαρχει δεδομενο. Ηταν καλος δασκαλος και φαινεται απο το πως μιλανε για το εργο του. Δε νομιζω οτι μπορουσε να παιξει οπως ο καραντινης.
Γι αυτό εδώ το κομμάτι απάντησα όπως απάντησα. Τον φέρει δεν τον φέρει τον τίτλο, είναι όντως επιτυχημένος δάσκαλος στο μπουζούκι, που άσχετα αν μας αρέσει ή όχι η αισθητική που βγάζει, έχει βγάλει παίκτες και στην ουσία έχει δημιουργήσει σχολή.
Και βέβαια ίσως και να κάνω λάθος αλλά “ψυχανεμίσθηκα” 
μια ειρωνία.
Αυτή είναι η ουσία του καλού δασκάλου. Οι παίκτες που βγάζει να είναι καλύτεροι από τον ίδιο. Πιο ολοκληρωμένοι. Αυτό που προσπερνάνε πολλοί είναι ότι η διδαχή από μόνη της είναι επιστήμη. Συνήθως όποιος αφιερωθεί σε αυτή καταλήγει να υστερεί στο πεδίο.
Το θέμα έχει ενδιαφέρον.
Δεν συμφωνω με αυτό: Καλός δασκαλος είναι ο χειρότερος απο τους μαθητές του;
Μάλλον το αντίθετο πιστεύω. Ένας μερακλής μουσικός μπορεί να δώσει ακουστικά και βιωματικά 1000 πράματα σε όποιον κάτσει δίπλα του, αρκεί να έχει τη θέληση και κάποια στοιχειώδη υπομονή και συμπεριφορά.
Αλλά ανεξαρτητα απο αυτό, υπάρχουν ένα σωρό τρόποι να διδαξει κάποιος. Είχα δασκάλους απο δεξιοτέχνες μέχρι έναν που είχε χασει 2 δάκτυλα και δεν μπορούσε να παίξει καθόλου.
Το θέμα για μένα είναι πόσο μπορεί να εξελιχθεί σαν παίκτης κάποιος που ασχολείται πλέον κατά βάση με την διδασκαλία. Από την πείρα μου ως μαθητής ένιωσα άσχημα για τον δάσκαλο που χρειάζεται πολλές φορές να επαναλαμβάνει πράγματα που γι αυτόν ως παίκτη είναι λυμένα προκειμένου ο μαθητής να προχωρήσει. Πόσο βαρετό πιθανά ήταν γι αυτόν. Και μετά σκεφτόμουν πόση δύναμη, διάθεση και αγάπη, πρέπει να έχει αυτός για να μπορέσει μετά να κάτσει πάνω στο όργανό του και να εξελιχθεί. Θεωρώ ότι με την καθημερινότητα και όλα τα θέματα που αυτή κουβαλάει είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Σίγουρα θα υπάρχουν εξαιρέσεις.
1 «Μου αρέσει»
Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω εσένα σαν μαθήτη του: " Ένιωσες ότι είναι λιγότερο καλός δάσκαλος επειδή δε μπορούσε να παίξει;" ή εάν θες “Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δε μπορεί να παίξει στα μάτια σου ήταν χειρότερος δάσκαλος από άλλους που μπορούσαν να παίξουν;”
Ρωτώ γιατί λίγο-πολύ ξέρουμε τι έχεις καταφέρει και θα ήθελα πολύ να ακούσω την οπτική και τη σκέψη σου όσον αφορά τους δασκάλους.
Έχεις δίκιο! Είναι όμως και θέμα προσωπικης ωριμότητας.
Προσωπικά, μόνο πρόσφατα στα 40+ μου αισθάνθηκα έτοιμος να διδάξω και άρχισα σταδιακά να το κάνω. Νομίζω νεότερος είχα τόσες ανασφάλειες με το δικό μου παίξιμο που ίσως δεν είχα αποθέματα να ασχοληθώ με μαθητές.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος καταρχήν είναι παραδειγμα προς μίμηση: Έπαθε ατύχημα και ξανάμαθε να παίζει ανάποδα, οσο μπορούσε, κυρίως για την δική του τάξη και ευχαριστηση ( αν και είχε και κάποια περιορισμένη παρουσία ως ερμηνευτής)
Μόνο να βλέπεις την επιμονή του ανθρώπου ήταν μάθημα απο μόνο του.
(Τώρα που το σκέφτομαι πάντως, αν δω νέο μουσικό να διδάσκει και να ναι χρόνια αδιάβαστος μπορεί να δυσκολευτώ να τον πάρω σοβαρα.Σα γιατρό που καπνιζει ένα πράμα…)
Πιστεύω ο καθένας χτίζει το δικό του στυλ ως δάσκαλος
Εγώ ως άπειρος ας πούμε δεν έχω την ίδια μεταδοτικότητα ή βάθος όπως ο άνθρωπος που συζητάμε. Ο καλύτερος τρόπος διδασκαλίας για μένα λοιπόν είναι με το όργανο στο χέρι, συναδελφικά με τον μαθητή.
Η πρώτη μου δασκαλά ήταν τρομερη παιδαγωγός. η δύναμη της ήταν να “διαβαζει” χαρακτήρες: Στους ντροπαλούς έδινε κουράγιο, ενω αν έβλεπε έπαρση φρόντιζε να προσγειώσει τον μαθητή.
Είχα επίσης 2καθηγητές πολύ φτασμένους ως ερμηνευτές αλλά πολύ φορτισμένοι στην προσωπική τους ζωή. Ο 1 με βοήθησε, ο άλλος το αντίθετο.
Ίσως δεν υπάρχει καταλληλος δάσκαλος για όλους τους μαθητές
3 «Μου αρέσει»
Εδώ τώρα έχω μια απορία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχω ακούσει για μαθητές που να πήγαν στη σχολή του Παπαβασιλείου και να έφυγαν χωρίς να προχωρήσουν. Βέβαια αυτό δεν λέει τίποτα γιατί μπορεί απλά εγώ να μην ξέρω τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά, αν όντως ισχύει μήπως ο συγκεκριμένος έχει αναπτύξει ένα σύστημα διδασκαλίας τέτοιο που να βγαίνουν βιρτουόζοι μπουζουξήδες ανεξάρτητα του ποιος διδάσκει;
Νομίζω ότι κάτι τέτοιο προσπαθούσε να πετύχει ή αυτός ήταν ο σκοπός του.
1 «Μου αρέσει»
Συμφωνώ με το “ότι ένας καλός δάσκαλος δεν είναι απαραίτητα παιχταράς” αλλά μην ξεχνάμε ότι σε πολλά νήματα του φόρουμ όταν ζητάνε πληροφορίες για δασκάλους, προτείνεται στα μέλη να ακούσουν αρκετούς δασκάλους (στο διαδύκτιο) και να κρίνουν ΚΑΙ από το ηχητικό αποτέλεσμα ώστε να πάρουν την τελική τους απόφαση.
Πριν καιρό και εγώ είχα ψάξει να ακούσω αυτόν τον δάσκαλο και δεν κατάφερα να βρώ ηχητικά του.
Θεωρώ εύστοχη την αναζήτηση του νήματος, αλλά δεν βλέπω να φέρνει αποτόλεσμα (ηχητικό)…
1 «Μου αρέσει»
Παρόλο που γενικά είμαι υπέρ της ορθολογικής αντιμετώπισης και δεν πιστεύω στη «χημεία» και σε άλλα μεταφυσικά, έχω να καταθέσω ότι έχω κάνει μάθημα με μουσικό ευρύτατα αναγνωρισμένο (και δικαίως) τόσο ως μουσικό όσο και ως δάσκαλο, και δεν πέτυχε. Δεν ήμουν ο κατάλληλος μαθητής για τον συγκεκριμένο δάσκαλο.
Το τραβήξαμε κάτι λίγους μήνες και το διαλύσαμε φιλικά και συναινετικά.
Δε μείωσε στο ελάχιστο την εκτίμησή μου για το άτομό του και για τις δύο ιδιότητές του, του μουσικού και του δασκάλου, αλλά αν ήταν να τον κρίνει κανείς από τους μαθητές του και μάλιστα από εμένα, δε θα του έβαζε καλό βαθμό!
Εσυ ως εκπαιδευτικός βρίσκεις οτι χρειάζεται προσαρμογή ανα περίπτωση κ μαθητή ή καλύτερα ένα δυνατό πλάνο και παράδοση με τρόπο που δείχνει τις δικές σου δυνάμεις και χαρακτήρα;
Να σου πω, Αλέξανδρε, νομίζω ότι το ένα δεν μπορεί να αποκλείσει το άλλο.
Έτσι κι αλλιώς ο δάσκαλος είναι αυτός που είναι. Όσο κι αν προσαρμόζει τη διδασκαλία στην ιδιαιτερότητα του κάθε μαθητή, που προφανώς οφείλει να το κάνει, ειδάλλως τι δάσκαλος είναι, ωστόσο δε θα γίνει ποτέ διαφορετικός άνθρωπος για κάθε μαθητή. Ο ίδιος θα είναι.
Αυτό λοιπόν που αναπόφευκτα μένει σταθερό, ας είναι γερά μελετημένο και δομημένο ως σχέδιο. (Αλλά, επαναλαμβάνω: και παράλληλα ανοιχτό σε κάθε ενδεχόμενο αναθεώρησης. Ποτέ δε θα βρεις το τέλειο, το οριστικό σύστημα.)
Όχι ανασφάλεια όμως. Κανείς δε μαθαίνει από έναν ανασφαλή δάσκαλο.
1 «Μου αρέσει»
Το θέμα έχει πολύ ζουμί, το παρακολουθώ αλλά δεν έχω προλάβει να απαντήσω.
Γενικά το παίξιμο και η διδασκαλία είναι δύο διαφορετικές διαδικασίες και απαιτούν διαφορετικές ικανότητες. Σίγουρα το παίξιμο του δασκάλου πρέπει να μας εμπνέει, από μόνη της η ακρόαση και η μίμηση μας βοηθάνε πολύ. Πιθανόν όμως να μην έχει οργανώσει αυτή τη γνώση και να μην μπορεί να την μεταδώσει.
Από την άλλη, μπορεί ένας μουσικός να είναι επαρκής, με σωστή τεχνική αλλά χωρίς κάτι το ξεχωριστό στην ερμηνεία του. Αν όμως έχει καλό σύστημα, γνώσεις πάνω στην παιδαγωγική, μεταδοτικότητα, μπορεί να γίνει εξαιρετικός δάσκαλος.
Μην ξεχνάμε ότι οι παλιοί εμπειροτέχνες (μουσικοί, μαστόροι κλπ) βασίζονταν περισσότερο στην μίμηση, φιλτράροντας έτσι μόνο τους μαθητές με την μεγαλύτερη έφεση στο αντικείμενο.
Σήμερα όμως, δικαίωμα στη μάθηση έχουν και οι άνθρωποι που απλά θέλουν να ασχοληθούν χαλαρά με κάποιο χόμπι, που τους προσφέρει περισσότερο ψυχικά οφέλη παρά απτά αποτελέσματα.
Κλείνοντας, όπως προαναφέρθηκε, είναι σημαντικό τόσο το να υπάρχει οργανωμένη γνώση αλλά παράλληλα να υπάρχει διαφοροποίηση στην διδασκαλία αναλόγως τον τρόπο που μαθαίνει ο κάθε μαθητής. Αν δεν γίνει το ταίριασμα αυτό, δεν θα φτάσει το μάθημα στην πλήρη δυναμική του.
3 «Μου αρέσει»
Ενας δασκαλος πιστευω δεν ειναι εκει για να σου ξεκλειδωσει τα παντα για τη μουσικη. Ειναι για να σου δωσει οπλα και σιγουρα καποια φιλοσοφια (υποκειμενικη) πανω στη μουσικη για να το κανεις αυτο μονος! Οποτε ο δασκαλος δε χρειαζεται να ειναι βιρτουοζος, αλλα καλος αναλυτης της μουσικης. Φυσικα ενας δασκαλος που ειναι καλος στη μεταδωση αλλα και βιρτουοζος ειναι το καλυτερο.
1 «Μου αρέσει»
Άλλες ανάγκες έχει ενας αρχάριος (και άλλη επίγνωση για να κρίνει αν ο δάσκαλος είναι καλός) και αλλες απαιτήσεις ένας προχωρημένος ή πιο συνειδητοποιημενος μαθητής.
Ο δάσκαλος πρέπει να είναι και καλός παίχτης δλδ να πληροί τις απαραίτητες τεχνικές (εκγύμναση, αισθητική, εκφραστικότητα ) που οφείλει να μεταλαμπαδέψει στον μαθητή.
Αν ο δάσκαλος παίζει βρώμικα, ή παίζει μόνο πχ 75 κομμάτια ρεπερτόριο, ή δεν έχει εμπειρία παιχτική, δεν θα κάνει καλή δουλειά…
1 «Μου αρέσει»